Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jarocinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jarocinie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Magdalena Tyrakowska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Anna Wlazik

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015 r. w Jarocinie na rozprawie

sprawy z powództwa M. G.

przeciwko

(...) Towarzystwo Ubezpieczeń Spółka Akcyjna w Ł.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...)Towarzystwo Ubezpieczeń Spółka Akcyjna w Ł. na rzecz powoda M. G. kwotę 14 509,11 zł (czternaście tysięcy pięćset dziewięć złotych 11/100) wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty:

- 14 140,11 zł od dnia 31 grudnia 2012r. do dnia zapłaty

- 369,00 zł od dnia 01 lipca 2014r. do dnia zapłaty

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4 643,00 zł (cztery tysiące sześćset czterdzieści trzy złote 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania

3.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jarocinie kwotę 14,41 zł (czternaście złotych 41/100) tytułem wydatków poniesionych tymczasowo z sum Skarbu Państwa.

SSR Magdalena Tyrakowska

Sygn. akt I C 679/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 1 lipca 2014r. powód M. G. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. w Ł. kwoty 13909,11zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 13540,11zł od dnia 31.12.2012r. do dnia zapłaty, od kwoty 369,00zł od dnia 16.03.2013r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powód podniósł, że dnia 29.11.2012r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd powoda marki C. (...) nr rej. (...). Pozwany zakwalifikował szkodę jako całkowitą i przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 17255,00zł. Ubezpieczyciel błędnie ustalił wartość pojazdu w stanie sprzed szkody oraz uszkodzonego, sporządzona na zlecenie pozwanego wycena wskazuje, że wartość pojazdu w stanie sprzed szkody wynosi 37000,00zł, zaś uszkodzonego 19745,00zł, ponadto powód wskazał, że dochodzi kwoty 369,00zł tytułem zwrotu wydatków uzyskania pomocy prawnej w postępowaniu likwidacyjnym oraz kwoty 2095,11zł tytułem poniesionych kosztów holowania pojazdu (k.2-3).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany zarzucił, iż przyznana i wypłacona w postępowaniu likwidacyjnym kwota odszkodowania w pełni rekompensuje poniesioną przez powoda szkodę. Celem zweryfikowania wartości rynkowej, uszkodzony pojazd został wystawiony na giełdę internetową. Uzyskana w ten sposób oferta zakupu uszkodzonego pojazdu wyniosła 17950,00zł. Wartość pozostałości ustalona została na kwotę 19745,00zł poprzez dodanie 10% szacunkowej marży pośrednika. Pozwany przy zastosowaniu metody różnicowej wyliczył odszkodowanie należne powodowi na kwotę 17255,00zł (k.45-47).

Pismem procesowym z dnia 8 kwietnia 2015r., w oparciu o opinię biegłego, powód rozszerzył powództwo o kwotę 600,00zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31.12.2012r. oraz zmodyfikował termin żądania odsetek ustawowych od kwoty 369,00zł od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty (k.111).

Pozwany w piśmie procesowym z dnia 8 maja 2015r. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie (k.115-115).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 listopada 2012r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki C. (...) nr rej. (...) stanowiący własność powoda. Sprawca kolizji był objęty ochroną ubezpieczeniową na mocy zawartej umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) Towarzystwie Ubezpieczeń S.A. w Ł..

(okoliczności niesporne)

Powód zgłosił szkodę ubezpieczycielowi w dniu 29 listopada 2012r.

(dowód: zgłoszenie szkody w aktach szkody)

Ubezpieczyciel wystawił pojazd na aukcję internetową prowadzoną przez portal AUTOonline. W wyniku licytacji najwyższą ofertę w wysokości 17950,00zł złożył A. K. – firma (...). Prowadzący portal gwarantował, iż pojazd zostanie odebrany z jego obecnego miejsca postoju oraz opłacony w całości pod warunkiem, że jego stan faktyczny będzie zgodny z opisem zamieszczonym w systemie AUTOonline. Złożona oferta była wiążąca i ważna do dnia 2 lutego 2013r.

(dowód: oferta zakupu k.52)

Pismem datowanym na dzień 15 stycznia 2015r. pozwany poinformował powoda o przyznaniu odszkodowania w wysokości 17255,00zł, gdyż z uwagi na ekonomiczną nieopłacalność naprawy, szkoda została zakwalifikowana jako całkowita. Ubezpieczyciel poinformował, że pojazd został wystawiony na giełdę internetową, a uzyskana w ten sposób oferta zakupu wynosiła 17950,00zł. Celem sprzedaży pojazdu za powyższą cenę powód został poproszony o bezpośredni kontakt z oferentem

(dowód: pismo pozwanego k.28-29 oraz w aktach szkody)

Powód w postępowaniu likwidacyjnym prowadzonym przez ubezpieczyciela reprezentowany był przez pełnomocnika, który zlecił wykonanie kosztorysu. Koszt pomocy prawnej w postępowaniu likwidacyjnym oraz kalkulacji szkody wyniósł 369,00zł (faktura VAT nr (...))

(dowód: faktura VAT nr (...) k.7)

Pozwany poniósł koszty holowania uszkodzonego pojazdu z miejsca zdarzenia (okolice K.) do K. w wysokości 3345,11zł. Pozwany dokonał zwrotu kosztów holowania na podstawie zweryfikowanej faktury do kwoty 1250,00zł.

(dowód: decyzja pozwanego z dnia 14.02.2013r. k.27, kopia faktury VAT pro-forma z

dnia 3.12.2013r. k.33 oraz w aktach szkody)

Koszty przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody według cen oryginalnych części zamiennych wynoszą 85276,72zł brutto. Wartość rynkowa pojazdu w stanie nieuszkodzonym na dzień szkody wynosi 37600,00zł, a wartość w stanie uszkodzonym na ten dzień wynosi 8300,00zł.

(dowód: opinia biegłego M. S. k.65-89)

Ustalając przedmiotowy stan faktyczny Sąd oparł się w zakresie ustalenia wartości pojazdu oraz kosztów niezbędnych do naprawy pojazdu powoda na opinii biegłego M. S.. Sporządzona przez biegłego opinia jest przydatna dla rozpoznania sprawy, gdyż w sposób jasny i zrozumiały odpowiada na postawione pytania, przy czym żadna ze stron nie wniosła umotywowanych zarzutów wobec jej treści.

Sąd pominął dowód z przesłuchania powoda z uwagi na jego niestawiennictwo na posiedzeniu wyznaczonym w celu przeprowadzenia powyższego dowodu.

Sąd zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie podstawa prawna odpowiedzialności pozwanego zakładu ubezpieczeń za szkodę doznaną przez powoda nie była kwestionowana. Stanowi ją przepis art. 436§ 2 k.c. w związku z art. 415 k.c., zgodnie z którym w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody posiadacze środków komunikacji mogą żądać naprawienia wyrządzonych szkód tylko na zasadach ogólnych. Wskazana podstawa odpowiedzialności znajduje zastosowanie z uwagi na okoliczność, iż oba pojazdy znajdowały się w chwili zdarzenia w ruchu.

Przesłankami odpowiedzialności opartej na zasadzie winy w systemie czynów niedozwolonych są wina sprawcy szkody, szkoda oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zawinionym zachowaniem a doznaną szkodą. Ostatecznie zaistnienie wszelkich przesłanek odpowiedzialności sprawcy kolizji nie było kwestionowane i stąd nie stanowiło przedmiotu weryfikacji Sądu.

W tej sytuacji, stosownie do treści art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 392, ze zm. ), z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz w związku z ruchem tego pojazdu wyrządził szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Spór w przedmiotowej sprawie dotyczył wysokości poniesionej przez powoda szkody.

Określenie pojęć „szkoda” i „odszkodowanie” w razie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za szkody wyrządzone ruchem pojazdów mechanicznych, następuje na gruncie kodeksu cywilnego, bowiem zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu ponosi co do zasady odpowiedzialność w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody. Jedynie w zakresie naprawienia szkody zasada ta doznaje ograniczenia w tym znaczeniu, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do naprawienia szkody w formie zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej, a nie, według wyboru poszkodowanego, także przez przywrócenie stanu poprzedniego (art. 822§ 1 k.c.). W istocie jednak powszechnie przyjmuje się, że naprawienie szkody polegającej na uszkodzeniu pojazdu polega przede wszystkim na zapłaceniu kwoty koniecznej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego. Pod względem ekonomicznym (wartości świadczenia) występuje w takiej sytuacji „ekwiwalentność” obu postaci świadczeń odszkodowawczych. W wypadku, gdy poszkodowanemu co do zasady przysługuje prawo wyboru sposobu naprawienia szkody (art. 363§ 1 zdanie pierwsze k.c.), może ono doznać ograniczenia, m.in. wtedy, gdyby przywrócenie stanu poprzedniego pociągało za sobą dla poszkodowanego nadmierne koszty. Wówczas roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Z powołanego przepisu wynika, że w takiej sytuacji świadczenie pieniężne należne poszkodowanemu może mieć wartość niższą aniżeli wartość świadczenia polegającego na przywróceniu stanu poprzedniego. Także wówczas, gdy roszczenie poszkodowanego z zasady ogranicza się tylko do świadczenia pieniężnego, może nastąpić sytuacja, w której wartość świadczenia pieniężnego nie będzie odpowiadać kosztom przywrócenia rzeczy – przez jej naprawę – do stanu poprzedniego. Zauważyć należy, że gdy przypisuje się zobowiązanemu powinność świadczenia umożliwiającego wyremontowanie samochodu, czyni się to z zastrzeżeniem, że chodzi o koszty celowe, ekonomicznie uzasadnione. Stąd też w orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowało się stanowisko, które Sąd w niniejszej sprawie podziela, iż koszt naprawy uszkodzonego w wypadku komunikacyjnym pojazdu, nieprzewyższający jego wartości sprzed wypadku, nie jest nadmierny w rozumieniu art. 363§ 1 k.c. (por. wyrok SN z dnia 1 września 1970r. II CR 371/70, publ. OSNC 1971/5/93, wyrok SN z dnia 20 lutego 2002r. V CKN 903/00, publ. OSNC 2003/1/15, postanowienie z dnia 12 stycznia 2006r. III CZP 76/05, publ. LEX nr 175463).

Skoro na gruncie przedmiotowej sprawy wysokość kosztów naprawy pojazdu zamknęła się w kwocie 85276,72zł, a więc stanowiła wartość wyższą od wartości pojazdu w dniu szkody (37600,00zł) należy przyjąć zaistnienie szkody całkowitej. W tej sytuacji wartość należnego odszkodowania stanowi różnicę wartości pojazdu przed i po szkodzie, to jest kwotę 29300,00zł (37600,00zł – 8300,00zł). Pozwany przed wszczęciem procesu wypłacił powodowi kwotę 17255,00zł , stąd do wypłaty pozostawała różnica pomiędzy kwotą należną, a dobrowolnie uiszczoną wynosząca 12045,00zł ( 29300,00zł – 17255,00zł).

Wbrew twierdzeniom pozwanego, za niemiarodajną uznać należy zastosowaną przez niego metodę wyceny samochodu w stanie uszkodzonym, polegającą na przyjęciu jako wartości pozostałości, kwoty najwyższej oferty przedstawionej na portalu internetowym. Możliwość uzyskania takiej właśnie ceny pozostaje wyłącznie w sferze hipotez. Oferta z aukcji internetowej jest obwarowana zastrzeżeniem oferenta, że nie nabędzie pozostałości za zaproponowaną cenę, jeżeli po oględzinach pojazdu oceni, że realny stan pojazdu w jego ocenie nie odpowiada opisowi. W przypadku tak rozległego zakresu uszkodzeń jak w pojedzie powoda, praktycznie w każdym wypadku kupujący mógłby oświadczyć, że stan techniczny pojazdu jest gorszy niż to wynikało z opisu. Tym samym nie jest to stanowcza oferta. Sąd oparł się zatem przy ustalaniu wartości pozostałości na opinii biegłego jako najbardziej zobiektywizowanym i miarodajnym źródle dowodowym.

Jako normalne następstwo zniszczenia pojazdu niesłużącego poszkodowanemu do prowadzenia działalności gospodarczej traktuje się konieczność holowania pojazdu z miejsca zdarzenia do miejsca zamieszkania poszkodowanego. Stąd też, co do zasady, koszty, które były konieczne na holowanie, mieszczą się w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu. Odpowiedzialność ta obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na holowanie, jednak należy mieć na uwadze, iż o tym, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy rozstrzygać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy. W stanie faktycznym przedmiotowej sprawy, należy mieć na uwadze, że kolizja miała miejsce w odległości ok. 450 km (liczona w obie strony) od miejsca zamieszkania powoda. Powód zmuszony był do odholowania we własnym zakresie uszkodzonego w trakcie kolizji pojazdu, skorzystał więc z dostępnej oferty. W świetle zasad doświadczenia życiowego, naturalnym zachowaniem jest, że w sytuacji nagłej, nie przewidywanej, szuka się pierwszej dostępnej oferty holowania, bez sprawdzania, porównywania innych ofert, z których można byłoby skorzystać w celu minimalizacji szkody. Powód wykazał wysokość kosztów jakie poniósł na holowanie samochodu przedstawiając fakturę za holowanie VAT pro-forma z dnia 3.12.2013r. Nie można mieć zastrzeżeń co do wysokości ceny holowania przedstawionej w fakturze. W przykładowych ofertach holowania pojazdu ceny oscylują w kwocie 2,00zł brutto, 2,80zł netto, 3,00zł netto za km bieżący, a więc cena wynajmu poniesiona przez powoda tj.3345,11zł brutto nie należy do wygórowanych.

Odnośnie pozostałej spornej kwestii należy mieć na uwadze, że powód poniósł koszty tj. 369,00zł sporządzenia przed procesem kalkulacji poniesionej szkody. Odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może – stosownie do okoliczności sprawy – obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego (uchwała SN z dnia 18 maja 2004r. III CZP 24/04, publ. OSNC 2005/7-8/117). Uzależnione jest to między innymi od tego, czy poniesienie tego kosztu było obiektywnie uzasadnione i konieczne. W ocenie Sądu pozwany znacznie zaniżył wysokość przyznanego powodowi odszkodowania, zatem zasadne było zwrócenie się do rzeczoznawcy celem ustalenia rzeczywistych kosztów naprawy, co dało podstawę do wystąpienia z przedmiotowym powództwem.

Stosownie do treści art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel odpowiadający za sprawcę wypadku komunikacyjnego z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej popada w opóźnienie, jeżeli nie spełnia świadczenia na rzecz poszkodowanego w terminie 30 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powód zgłosił szkodę w dniu 29 listopada 2012r., zatem odsetki należą się w części dotyczącej odszkodowania za szkodę w pojeździe (14140,11zł) od dnia 31 grudnia 2012r., nie wychodząc ponad zadanie pozwy w tym zakresie. W odniesieniu zaś do kwoty wynikającej z faktury nr (...) powód nie wykazał, by wzywał pozwanego przed wytoczeniem powództwa do jej zapłaty. Stąd zasadnym było przyznanie odsetek od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty.

Reasumując, na zasądzoną kwotę składa się szkoda związana z uszkodzeniem pojazdu wynosząca kwotę 12045,00zł, z holowaniem uszkodzonego pojazdu wynosząca kwotę 2095,11zł oraz z tytułu kosztów porady prawnej i ekspertyzy przed wytoczeniem powództwa wynosząca kwotę 369,00zł, łącznie 14509,11zł.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Pozwany w całości przegrał proces, stąd zasądzono od niego na rzecz powoda koszty postępowania, na które składa się wynagrodzenie pełnomocnika powoda w wysokości 2400,00zł ustalone przy zastosowaniu stawek określonych w § 6 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013r. poz. 461), 17,00zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 726,00zł tytułem opłaty od pozwu oraz zaliczka na poczet opinii biegłego w kwocie 1500,00zł. Sąd obciążył pozwanego obowiązkiem uiszczenia kosztami poniesionych w sprawie wydatków na poczet opinii biegłego na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2010r., Nr 90, poz. 594 ze zm.) tj. kwotą 14,41zł.

/-/ M.Tyrakowska